Pluk de dag; die uitdrukking ken jij vast ook. Wist je dat deze veelgebruikte woorden afkomstig zijn uit een gedicht van de Romeinse dichter Horatius? Nog vóór onze jaartelling schreef hij Carpe Diem, waarvan de inhoud nog steeds actueel is.
Carpe Diem
Pluk de dag, mijn vriend, en vertrouw zo min mogelijk op morgen.
De tijd vliedt weg, zelfs terwijl we spreken.
Leef in het heden, maak je niet druk over de toekomst,
en snijdt alle hoop op winst af.
Ons leven is kort, en tijd haalt ons in,
en als je wacht, blijven ze niet stilstaan.
Zolang we praten, verandert de tijd,
Wegvliegend en nooit terugkerend.
Pluk de dag, wacht niet op morgen.
Je zou kunnen zeggen dat Horatius met dit gedicht de grondlegger was van Mindfulness. De kunst van leven in het hier en nu. Dus pluk de dag en wacht niet op morgen.
PLUKKEN EN WANDELEN
Bij het woord “plukken” denk ik altijd aan bloemen. En als ik aan bloemen denk, dan denk ik aan wandelen. Zo zijn al onze gedachten met elkaar verbonden. Gedachten. Dat woord brengt me dan weer bij onze hersenen. Het is toch ongelooflijk dat al die gedachten en verbindingen bestaan en ontstaan. We hebben maar liefst zo’n 50.000 gedachten per dag! Dus het is behoorlijk druk in ons hoofd. Maar goed, ik dwaal af… Ik wilde het hebben over het plukken van de dag. Over bloemen, wandelen en genieten.
Wandelen doe ik graag en veel, ook als ik aan het werk ben. Wandelcoaching is een van de methodieken die ik gebruik. De frisse lucht, buiten bezig zijn, naast elkaar lopen – waardoor je niet constant naar elkaar hoeft te kijken – en de overweldigende schoonheid van de natuur die we kunnen gebruiken als metafoor. Als beeld dat past bij jouw gevoelens. Of om een situatie of vraag te verduidelijken. Waar bloei jij van op? Kies je eigen pad. Welke boom past bij jou en waarom? Wat is jouw stip op de horizon? Dit zijn zomaar wat voorbeelden.
Wandelen is nooit saai, zelfs niet als je steeds weer dezelfde route neemt. Iedere wandeling is anders. Ik kan ervan genieten hoe de natuur in het voorjaar tot leven komt. De sneeuwklokjes en krokussen, gevolgd door narcissen en tulpen, en tot slot de hyacinten. Dan de paardenbloemen die een totale transformatie ondergaan en in de wind verwaaien om in het volgende seizoen weer tot bloei te komen. Op dit moment zijn er korenbloemen, klaprozen, kamille en boterbloemen. Genieten kan zo ontzettend eenvoudig zijn. Je moet het alleen willen en kunnen zien. Je kunt je overal en altijd zorgen maken over de dag van morgen, maar je kunt ook genieten van het moment. Van het hier-en-nu.
Ook als het gaat om zorgen, pijn en verdriet over wat is geweest, gisteren of langer geleden, is wandelen heilzaam. In mijn ogen is het de meest gezonde activiteit voor lichaam en geest. Voor de hele mens. Wandelen kan helpen bij het herstellen van een traumatische ervaring. Waarbij het trauma niet de gebeurtenis zelf is, maar de emotionele, psychologische en fysieke wond die de gebeurtenis heeft achtergelaten. Om na zo’n traumatische ervaring weer in beweging te komen, is vaak moeilijk. Een deel van je zijn lijkt bevroren te zijn. Dat ‘freeze’ is een overlevingsmechanisme. Een overlevingsmechanisme dat je dagelijks leven behoorlijk kan belemmeren. Wandelen in de natuur helpt mij persoonlijk om te ontdooien. Om bewust te zijn in de omgeving. Om los te laten. Om afstand te nemen. Wat heb jij nodig om te ontdooien?
Een van de meest essentiële dingen die ik jou kan bieden, is een luisterend oor. En dan bedoel ik écht luisteren. Aandachtig luisteren. Verbindend luisteren, waarbij jij met jouw verhaal centraal staat.
Wil jij jouw verhaal met mij delen? Wil je echt gehoord worden? Wil jij ook de dag weer kunnen plukken? Ik sluit me aan bij de wijze woorden van Horatius: wacht niet tot morgen.
Je bent van harte welkom.
Jan-Zeger