Psychotrauma. Copingmechanisme. Emotionele regulatie. Dissociatieve symptomen. Interventies… Snap jij hier iets van? Waarschijnlijk wel als je een collega-coach bent, maar voor de meeste lezers is er geen touw aan vast te knopen. Waar heb je het over? Toch gebruiken veel coaches onbewust dit soort termen in hun praktijk. En daar doe ik bewust niet aan mee.
Niet moeilijker maken
Cliënten komen bij mij vaak met ingewikkelde vragen, zeker als er sprake is van seksueel misbruik en onverwerkt leed. Als we in gesprek gaan, dan komt er veel emotie los. Gevoelens als schaamte, boosheid, verdriet, verwijt en onbegrip wisselen elkaar af. Als ik als coach dan ook nog eens ingewikkelde woorden en vaktermen gebruik, dan maak ik het nog moeilijker. En dat is wel het laatste wat ik wil. Daarom gebruik ik zo veel mogelijk korte zinnen en eenvoudige, begrijpelijke taal. Daar geloof ik in. En van mij mag je dat Jip-en-Janneketaal noemen. Annie M.G. Schmidt was een meester in helder taalgebruik, zonder dat het ook maar ergens kinderachtig werd.
Ingewikkeld Heldere taal
Coachee Persoon die ik begeleid
Trauma Verwonding (lichamelijk/geestelijk)
Emotionele regulatie Bewust omgaan met je gevoelens
Interventie Iemand grijpt in om situatie te verbeteren
Copingmechanisme Hoe je omgaat met herinneringen, problemen, pijn en verdriet
Elkaar verstaan
Het probleem van de mensen die ik coach, kan ik niet makkelijker maken. Maar mijn vragen en mijn woorden wel. Door complexe situaties te vertalen naar heldere taal, maak ik informatie laagdrempeliger en uitnodigend. Zo vergroot ik de kans op het inschakelen van professionele hulp. Ik ben iemand die van praktisch houdt. Van doen wat je zegt. Ik geloof dat de kracht van communicatie ligt in het vermogen om echt contact te maken. Om informatie op een begrijpelijke manier over te brengen. Om te zorgen dat je elkaar verstaat. En soms kan dat ook zonder woorden. Een blik, een gebaar of juist een stilte zijn vaak heel veelzeggend. Bemoedigend. Uitnodigend. Jouw verhaal is bij mij in goede handen.